Bu şehre vefa borcumu ödemek zorundayım demiş.
Bismillah diyerek 2012 yılında yola çıkılmış.
İnşaat çalışmalarına 2014’de start verilmiş.
2016 yılında fabrika üretime başlamış.
Resmi açılışı Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından 2017 yılında yapılmış.
12 yıllık bir mazisi var anlayacağınız.
Bu topraklardan kazandığımı bu topraklara yatıracağım diye yola çıkmış Yasemin Hoca.
Binbir zorluk ve mücadele sonunda inanılmaz bir şey başarmış.
Cumhuriyet tarihi boyunca Doğu Anadolu Bölgemize yapılmış en büyük özel sektör yatırımını kazandırdırmış ata yurduna .
Elazığ’da dolaylı, dolaysız 10 bin kişinin hayatına dokunuyor.
Binlerce insan evine ekmek götürüyor.
Elazığ ekonomisinin atar damarı nerdeyse.
12 yıllık mücadelenin ardından Elazığ’dan bir dünya markası çıkarmış.
İhracat rekorları kırarak göğsümüzü kabartmaya devam ediyor.
Bu muazzam başarı ile elbette övünülür.
Başka bir yatırım için teşvik edilir.
Ama biz ne yapıyoruz?
Karalamak için olmadık şeyler üretenleri ciddiye alıyoruz.
Onların çektikleri videoyu dağıtıp onların değirmenine su taşıyoruz.
Bu işleri yapanların derdinin ne olduğunu bu şehirde bilmeyen yok sanırım.
Peki bize ne oluyor?
Hani biz bu şehri seviyorduk.
Hani biz bu şehri seveni seviyorduk.
Niye safımız bu şehre çivi değil MIH çakanların yanı değil?
Ben kendi şahsıma en başından beri bu iddialara gülüp geçiyorum.
Ve bu şehir için gövdesini taşın altına koyan Yasemin Hocayla bir kez daha gurur duyuyorum.
Annesi rahatsız oluyor diye yüzlerce insanı işsiz bırakma cesaretini kendinde bulan Elazığlı bürokratın aksine babası mezarında rahat uyusun diye binlerce insanı iş sahibi yapan Yasemin Hoca’yı bir kez daha takdir ediyorum.
Onun yanında olduğumu açıkça ifade ediyorum.
Çünkü onun bu şehrin insanına muhabbetini, sevgisini ve samimiyetini herkes gibi ben de iyi bilirim.
Çünkü onun para aşkından fazla memleket aşkı olduğuna herkes gibi bende şahidim.
Ve sırtından harçenlendiği bu günlerde “Yalnız değilsin hocam” diyorum.
Sakın üzülme Hocam!
Öz kardeşini kaybetmiş olabilirsin.
Ama bu şehirde senin binlerce kardeşin var.
Bu şehirde senin binlerce abin, ablan, bacın var.
Bu şehirde sana inanan, güvenen ve seni memleket gibi seven binlerce sevenin var.
Ve bu binler bu zor günlerinde seni yalnız bırakmayacaklar.
Ve inan haklı olduğun davanda galip geleceksin.
Sen bu şehir için üzerine düşeni fazlasıyla yaptın.
Şimdi sıra bizde.
Şimdi sıra sende Şağbanşua… Mış, mış, mış ta, muş, muş, muş… Elazığ’dan seyecese’den İsrail’e çimento satılmış mıdır, ticaret yapılmış mıdır? Malumatın nedir, şimdi sıra sende…
Elazığ’ın Abisi, Dayısı, Küçük Abisi, Ortanca Eniştesi, Ablası, Hocası, Kocası, Hacısı, Gacısı bitmez. Bir ölür, bin diriliriz.
Olmadı be usta, olmadı Muhammed Şağbanşua… İsrail’e gönderilen çimentolardan, İsrail’e ihraç edilen çimentolardan da mı haberin yok? Yoksa sen de mi “paranın rengi, dini yoktur, para paradır” diyenlerden oldun, hocanın da dediği gibi sürdürülebilirlik için “ben yeşilime bakarım” m dersin? Cuma akşamları saat 21:00’de Seleme bin Keleme vaaz eylemekte, naçizane tavsiye olunur.