İlimiz 2020 yılına iyi bir şekilde başlamadı.
24 Ocak tarihinde yaşadığımız depremin ardından Korona Virüsü vakası vatandaşların hem psikolojisini hem de ekonomisini vurdu.
…..
Önce vatandaşın sonra yönetimin bazı eksiklikleri dile getireceğim.
Deprem ve virüsün getirdiği zorluklar insanların hayatlarını nasıl idame ettireceği yönünde önceliğinin olduğunu gösterdi.
Haksızda değiller.
Gelir getirici iş alanlarının çokta iyi bir sınav veremeyen ilimizde bu felaketlerin yaşanması vatandaşta paniğe neden olduğu gibi İş dünyası da aynı kaygıları hala taşıdıklarına şahit oluyoruz.
Önce deprem nedeniyle ev ve işyerlerini yitiren insanların ekonomik kayıpları…
Sonra Virüs nedeniyle kapan iş yerleri ve işsiz kalan insanlar…
Bu yaşanılan travmalar ister istemez vatandaşın ailesini nasıl geçindiririm kaygısına yönelmesine neden oldu.
Bu sorunlar karşısında vatandaşların soğukkanlılığa yöneltecek bir yönetim gösterilemeyince ister istemez kaygıların daha armasına sebebiyet verdi
…..
Depremden bugüne kadar yaklaşık 90 gün geçti. Hala birçok aileye başlarını sokacak bir konteyner verilemediği dile getiriliyor.
Depremden bugüne kadar yaklaşık 90 gün geçti. Hala hasar gören binaların tanımlamaları hakkında net bir açıklama yapılamadığı görülüyor.
Depremden bugüne kadar yaklaşık 90 gün geçti. Hala evlerini kaybeden ailelere vaat edilen kira yardımlarının yapılamadığını duyuyoruz.
Depremden bugüne kadar yaklaşın 90 gün geçti. Hala işyerlerini kaybeden ve ticari kayıplara uğrayan esnafa verilmesi açıklanan destekler konusunda sıkıntılar devam ediyor
Bunlar depreminde artçıları ya Virüsün yarattığı artçılar.
Doğal olarak hastalık yayılmasın diye bir dizi kararlar aldık. Ancak alınan kararlarla birlikte mağdur olan insanlara nasıl yardımlar yapıyoruz.
Sadece hazırlanan bir gıda paketi yardımının sizce yeterli olduğunu mu? Düşünüyorsunuz.
11 Mart bugün Mayıs…
Hadi… Mart ayını öyle pas geçtiniz. Nisan ayında onlarca esnafa destek verildi.
Bileniniz var mı?
Herkeste bir sessizlik.
Güzel de bu çare mi?
İşyerleri kapanan esnafın kiraları, faturaları, vergileri, kredilerini kim ödeyecek, nasıl ödenecek?
Bunlar hesap edildi mi?
…..
Dedim ya, yaşanılanlar insanlarda yavaş yavaş psikolojik travmanın yaşanmasına neden oluyor.
Bir örnek vereceğim.
Gazi caddesini hem yaya hem de araç trafiğe kapattık.
Cadde üzerinde ise esnaflar açık…
Bu esnaflar alışverişi nasıl yapacak?
Bu esnaflar işyerlerine giderken araçlarını nereye koyacaklar?
Bu esnaflar müşterilerinin ihtiyaçlarını trafiğe kapalı olan alanın dışında giderdikten sonra tekrar işyerlerine nasıl dönecek?
…..
Düşünülüyor mu?
Bir esnaf arkadaş aradı. Abii dükkanımız cadde üstünde arabamı Mehmet Akif Ersoy Lisesinin yerine koyup iş yerine gitmek istiyorum.
Cadde trafiğe kapalı olduğu için bırakmıyorlar. Beni bırakmadıkları gibi başka araçları da bırakmasalar bir şey demeyeceğim.
Ancak okulun alanı araç dolu derdimi anlatmama rağmen zorluk yaşıyoruz.
İkincisi bırak müşterileri biz elemanlarımız müşterilerin taleplerini gidermek için caddenin dışına çıkmak durumunda kaldığımızda dükkanımıza geri dönemiyoruz.
Sesimizi kimseye duyuramıyoruz. Bize yardımcı olun diyorlar.
…..
Görülüyor ki, yaşanılan bu sorunlar sorunların üstesinde hala gelmekte biraz çaresiz kaldığımızın göstergesidir.
Hadi vatandaşı anlıyorum da…
Sağlıklı karar almada, sorunları çözmede basiretsizlik gösterenlerin bu yetersizliği deprem ve virüsün yarattığı artçıların etkisinden kaynaklı olmasın.
FACEBOOK YORUMLAR